Παρελάσεις, συνθήματα, στρατός και τσολιάδες στους δρόμους της χώρας. Συζητήσεις για τον εθνικισμό και για όσα έντεχνα καλλιεργούνται δεκαετίες τώρα στο φαντασιακό των νεοελλήνων. Η πολιτική ηγεσία καταθέτει στεφάνια. Οι μεγαλοστομίες βρίσκουν πάντα αποδέκτες και τα μέσα ενημέρωσης τον χαβά τους. Η υποκρισία δεν έκανε ποτέ διακρίσεις. Οι πολίτες, τσιπουράκι και ξαλμυρισμένο μπακαλιάρο στα ουζερί της πλατείας και αργότερα υπνάκο μέχρι το βραδάκι. Οι δεσμεύσεις του Eurogroup θα μείνουν εσαεί δεσμεύσεις. Μέσα σε τόσα δεσμά, πώς ακόμα μιλάμε για ελευθερία;

***

Καιρός, λένε, για επανάσταση. Καλός καιρός για εξέγερση. Κι αναρωτιέμαι, πώς μπορεί να σηκώσει κανείς το βάρος του εαυτού του; Πώς ν’ αναλάβει τις ευθύνες του ο υποταγμένος και ανυποψίαστος μικροαστός του 21ου αιώνα; Η επανάσταση κρύβει μέσα της τη λέξη ανάσταση. Πότε, αλήθεια, συνέβη η πρώτη για να επαναληφθεί; Μια φορά ανασταίνεται κανείς. Δεν έχει δεύτερη. Επανάσταση είναι τα όμορφα μάτια του κοριτσιού σου, λίγο πριν πέσει για ύπνο τη νύχτα. Επανάσταση είναι μια βόλτα με τον σκύλο σου μες στη βροχή ή το αθόρυβο πέρασμα ενός πουλιού στον ανοιξιάτικο ουρανό. Η επανάσταση είναι ο μόνος τρόπος ν’ αντικρίσουμε τον κόσμο. Φυλάει στα σπλάχνα της έρωτα, πυρπολημένα μυαλά και αναίτιες φυγές. Η επανάσταση είναι διαρκής επιστροφή. Η επανάσταση είναι η μόνη μας πατρίδα.

***

Ο τόπος των σφαλμάτων μας ονομάζεται πατρίδα. Ο τόπος που ερωτευτήκαμε τη ζωή και νιώσαμε πως είναι κανείς να πεθαίνει άδοξα, προσβλέποντας σε μελλοντικές δόξες, ονομάζεται πατρίδα. Πατρίδα είναι εκεί που επιστρέφει το μυαλό. Είναι οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων και οι πρώτες πληγές στα γόνατα. Πατρίδα είναι οι μυρωδιές και τα βλέμματα που αγαπήσαμε. Ο τόπος που παίξαμε κάποτε κρυφτό. Γιατί πάντα θ’ αναζητάς κρυψώνες στη πατρίδα σου. Ολόκληρη η πατρίδα είναι μια κρυψώνα. Κυρίως εκείνων που “τα φυλάνε”. Και ‘μεις μάταια θα περιμένουμε ν’ ακούσουμε από στόματα άλλων το ανακουφιστικό «φτου, ξελευθερία για όλους!». Πατρίδα είναι εσύ και εγώ. Πατρίδα είναι ο τόπος των εχθρών μας.

***

Το θέατρο δεν είναι παρά η ίδια μας η ζωή. Δεν απαιτείται ιδιαίτερος κόπος. Ένα πέρασμα απ’ την ίδια σκηνή όλοι μας. Προοίμια, ρόλοι, σκηνές, επίλογος, αυλαία. Γιατί με το θέατρο δεν απαιτείται ιδιαίτερη γνωριμία. Κυρίως σ’ αυτή τη χώρα. Όχι γιατί εδώ γεννήθηκε η τέχνη του θεάτρου και της όρχησης. Αλλά γιατί σ’ αυτόν τον τόπο, βρήκαν πρόσφορο έδαφος τρανοί υποκριτές που έδωσαν και δίνουν ακόμα μαθήματα σκηνοθεσίας και υποκριτικής.

***

Δεν μου έμαθαν ποτέ κανέναν ύμνο. Μόνο τον εθνικό. Και ζήτησαν να τον τραγουδώ πάντα ακάθιστος. Από σεβασμό, λένε και εθνική υπερηφάνεια. Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια μου ‘παν και ‘γω που δεν ήξερα συμφώνησα, παραμένοντας από τότε ακάθιστος να σέβομαι, να τιμώ και να βαρώ προσοχή με το κεφάλι ψηλά. Αλλά κανείς δεν με σεβάστηκε. Κανείς δεν με τίμησε. Κανείς δεν βάρεσε μπροστά μου προσοχή, έχοντας το κεφάλι του ψηλά. Το κατέβασα έτσι κι εγώ, να κοιτώ το βρεγμένο χώμα μπας και βρω ποτέ το δρόμο μου και πορευτώ εν ειρήνη. Ακάθιστος Ύμνος απόψε. Χαίρε νύμφη ανύμφευτε. Σε μια βδομάδα τα πάθη. Ξανά. Απ’ την αρχή. Τόσο γρήγορα.

***

Όταν βρέχει γίνομαι ένας τόσο δα μικρός ανθρωπάκος, χωρίς ανάγκες και άγχη. Όταν βρέχει, δεν μ’ αφορά αν είναι άνοιξη, καλοκαίρι ή χειμώνας. Η βροχή δεν έχει εποχή. Η βροχή ξεπλένει και θρέφει τη γη, όπως ξεπλένει και θρέφει τα συναισθήματά μας. Και μετά, περιμένουμε καρτερικά να καρπίσουν. Η βροχή είναι ευλογία. Πάντα ήταν. Είναι άδικο να γκρινιάζουμε για τον καιρό και την υγρασία που ‘φερε μαζί του ο Μάρτης. Όλα θα ‘ρθουν κάποτε. Ηλιοφάνειες, αεράκια, ανθισμένα κυκλάμινα στις πλαγιές… Ο καιρός υπήρξε πάντα συμπαραστάτης μας. Ποτέ εχθρός μας. Και η βροχή, θα συνεχίζει να πέφτει ατάραχη, ποτίζοντας λίγο ακόμα τα βάσανα του κόσμου.

***

Τελευταία Κυριακή του Μάρτη και οι δείκτες των ρολογιών μας μια ώρα μπροστά. Να φεύγει ο χρόνος κι εμείς να τον διώχνουμε μία ώρα γρηγορότερα. Ωραίοι είμαστε! Πώς περνάς; Πέρασες καλά; Πώς περνάς τον καιρό σου; Περνάει ο καιρός. Δεν περνάει η ώρα. Όλα περνούν. Ο χρόνος, αγχόνη στο λαιμό μας. Ο τρόμος της φθοράς και του τέλους. Ο χρόνος ο μόνος δραγουμάνος της ζωής μας. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει. Κι αν υπάρχει, γιατί υπάρχει; Τα ρολόγια μετράνε τον χρόνο που φεύγει. Όχι τον χρόνο που έρχεται. Ο χρόνος που έφυγε δεν υπήρξε ποτέ κι εκείνος που έρχεται δεν ξέρεις γιατί έρχεται και τι σου επιφυλάσσει. Τα ρολόγια δεν ανήκουν σ’ εμάς. Ανήκουν στο κεφάλαιο, στο κέρδος του ωραρίου, στην παραγωγή και την κατανάλωση της ύλης. Ο χρόνος κυλάει για όλους μας. Ιδιαίτερα για τους σκληρά εργαζόμενους, τους σκληρά άνεργους και τους σκληρά νοσούντες. Όλα μετρούν το τέλος μας. Τίποτα τη χαρά μας; Στη χαρά, ο χρόνος δεν υπάρχει. Γι’ αυτό, σου λέω, πάντα χαρά, πάντα χαμόγελο.

[Play list]

Τμήμα Ψυχαγωγίας - Διονύσης Σαββόπουλος

Χαράδρα - Διονύσης Σαββόπουλος

Πατρίδα - Αλκίνοος Ιωαννίδης

Περί μπαζών και λοιπών απορριμμάτων - Δημήτρης Ζερβουδάκης

Σαμπάχ (ορχηστρικό) - Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο αρχηγός - Μάνος Λοϊζος

Κύλα γιαουρτοπόταμε (ορχηστρικό) - Εδώ Λιλιπούπολη

Χρυσοπράσινο φύλλο - Γιάννης Πουλόπουλος

The Harmonica And The Waltz - Μάνος Χατζιδάκις

Gentle Rain –- Barbra Streisand

Angel Eyes - Frank Sinatra

Δεκέμβρης. Στα ορεινά, τα πρώτα χιόνια. Στα πεδινά, σώματα που αναζητούν τη ζεστασιά άλλων σωμάτων. Άνθρωποι σκιαγμένοι από καταστολές κι απαγορεύσεις. Χειμώνας των ακριβών καυσίμων, των χαμηλών θερμοκρασιών και των ακόμα χαμηλότερων προσδοκιών. Το νου μας μόνο, μη χαθούν όσα κάποτε καταφέραμε. Μη προδώσουμε όσα κάποτε κατακτήσαμε. Δεκέμβρης, ο μήνας των γιορτών, των συνθετικών δέντρων, των ξεχασμένων επαναστάσεων. Αντέξαμε; Αντέχουμε; Θα αντέξουμε;

***

Είμαστε, λέει, η γενιά που προλάβαμε κάποτε τα καλοριφέρ ζεστά. Μετά ήρθαν οι δύσκολες μέρες και η αντικατάσταση των παλιών καυστήρων. Δόθηκαν, λέει, επιδόματα θέρμανσης να ζεσταθεί το κορμάκι μας, αλλά είναι σα να μιλάμε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Είμαστε, λέει, η γενιά που προλάβαμε κάποτε τα καλοριφέρ ζεστά. Η καρδιάς μας μόνο μη κρυώσει και γίνουν όλα δυσκολότερα.

***

Πόσους αφορούν, νομίζεις, οι ανησυχίες σου; Κι αν υπάρχουν εκεί έξω δυο-τρεις καλοθελητές, κάτι λάθος θα βρουν στο τέλος και θα την κάνουν. Οι ανησυχίες μας θα μείνουν για πολύ καιρό ανεξιχνίαστες.

***

Τί κάνεις, με ρωτούν. Λάθη, τους απαντώ, για να ‘χω κάτι ν’ ασχολούμαι. Με πιάνω αδιάβαστο σε όσα κάνω και πορεύομαι χωρίς ευθύνες και άγχη. Τα λάθη μου δεν είναι λάθη των άλλων. Απέχουν από την κρίση των πολλών, την ηθική και την πεπατημένη. Περνώ τον χρόνο μου σε λάθος μέρη, με λάθος ανθρώπους, αναλαμβάνοντας λάθος υποχρεώσεις κι είν’ όλα μια χαρά. Κι αν έρθει η στιγμή να ρωτήσω εγώ τους άλλους τί κάνουν, υποθέτω, θα ‘χουν ήδη ετοιμάσει μια λάθος δικαιολογία την πιο λάθος στιγμή.

Υπάρχει μια στιγμή που ξεχνάς όλα σου τα βάρη. Μια τόση δα στιγμή που δε σε αφορά η πολιτική, το παιχνίδι της εξουσίας, η σκληρότητα των ανθρώπων. Σα να ‘χεις κλείσει εκεχειρία με τον εαυτό σου.

***

Χθες χαιρέτησα άλλον έναν φίλο. Φεύγει, λέει, για ένα καλύτερο μέλλον κάπου στη βόρεια ή κεντρική Ευρώπη. Δεν ήξερε αν ήταν αποφασισμένος, χαρούμενος ή απογοητευμένος. Απέφευγε ό,τι του δημιουργούσε αδιέξοδα και βαρύ προβληματισμό. Πρέπει να δουλέψω, αυτό είναι όλο. Τίποτα δεν φυτρώνει πια εδώ. Μέρα τη μέρα ακολουθούν κι άλλοι, όλοι προς αναζήτηση ενός καλύτερου οικονομικά μέλλοντος. Στα εκτός. Ποιος θα μείνει πίσω να περιθάλψει το παρόν του και να πλησιάσει τα εντός του, δεν ξέρω...

***

Ένιωθε μια κάποια ασφάλεια μέσα σε τόσα πράγματα. Πλαστικά παιχνίδια, μισοραγισμένες κούπες ζωγραφισμένες με λουλούδια, σελίδες περιοδικών, παλιά εσώρουχα και σπασμένα μολύβια χυμένα από ‘δω κι από ‘κει. Άλλοι αναζητούν την ασφάλεια δίπλα σε ανθρώπους. Άλλοι στη μοναξιά τους. Κάποιοι άλλοι, θύματα μιας σκοτεινής ευαισθησίας, εξασφαλίζουν τη δική τους ασφάλεια σωρεύοντας παλιά που μυρίζουν παρελθόν.

 

***

Ας έρθουμε λίγο πιο κοντά κι ας παραγνωριστούμε.

Ποιος είπε ότι αρκεί μια γνωριμία τη σήμερον ημέρα;

[Play list]

Διονύσης Σαββόπουλος - Παράγκα
Eloy - Imprisonment
Shawn Lee’s Ping Pong Orchestra feat. Nino Mochella - Kiss The Sky
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Ιδανικός κι ανάξιος εραστής

Χαρούλα Αλεξίου - Ελλάδα (Λέγκω)
Γιάννης Αγγελάκας - Είμαι τυχερός
Γιάννης Αγγελάκας - Πάνω στο σχοινί
Φίλ. Πλιάτσικας, Ελ. Αρβανιτάκη - Έχω ξεχάσει το όνομά μου

James - Walking the ghost
James Brown - The boss
Φλέρυ Νταντωνάκη - Πέρα στο θολό ποτάμι

Διονύσης Σαββόπουλος - Είδα την Άννα κάποτε
Radiohead - Fake plastic trees

Απολάμβανε τον ήλιο του Νοέμβρη με καφέ και άφιλτρο τσιγάρο στο στενό μπαλκονάκι του τρίτου. Απέναντι, άχαρες οικοδομές και κλειστά παράθυρα. Δύσκολα θα το ‘λεγε κανείς αυτό γειτονιά. Έμοιαζε περισσότερο με υπομονή ή συγκατάβαση. Χρόνια άνεργος, κλεισμένος στο μικρό διαμέρισμα-προίκα της μάνας του. Μπορεί να θέλησε κάποτε να φύγει, μπορεί να είδε για λίγο τη ζωή του αλλιώς, αλλά πάντα κάτι αδιευκρίνιστο τον κρατούσε πίσω.

 

Ο ήλιος του Νοέμβρη, ο καφές και τ’ άφιλτρα τσιγάρα. Σιωπηλός μπροστά στο ίδιο τοπίο ξανά και ξανά. Η απόλαυση, σκέφτηκε, είναι είδος προς εξαφάνιση. Αγαθό για λίγους κι εκλεκτούς. Ποιος ξέρει;..

 

Καμιά φορά η απόλαυση συνορεύει με την μελαγχολία∙ κι αισθάνεσαι ένα φευγαλέο μούδιασμα να πλησιάζει το σώμα σου. Ένα μούδιασμα σαν απάντηση για όσα κάποτε αγάπησες κι αδυνατείς πια να τ’ αγγίξεις.

 

Νωρίς το απόγευμα τίποτα δεν ήταν πια ίδιο. Ο ουρανός μάζεψε σύννεφα και οι πρώτες ψιχάλες άγγιξαν τη γη. Το ‘χε ανάγκη το ψιλόβροχο. Ανανεώνει που και που το μέσα χάος. Γιατί τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει πάντα ο καιρός.

 

***

 

Καμιά φορά, οι απαντήσεις δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Ούτε και η αναζήτηση της ευθύνης στα όσα έρχονται και φεύγουν κάθε τόσο απ’ τη ζωή. Τί σημασία μπορεί να ‘χει μια ακόμα διαπίστωση για την κρίση, τα μαύρα μας τα χάλια, τα ειδησεογραφικά σκουπίδια… Αν κάτι θέλει να ‘χει σημασία, φανερώνεται άφοβα κι αθόρυβα και προσφέρεται αμισθί σ’ εκείνους που μπορούν να τ’ απολαύσουν. Το ουσιώδες της ζωής δεν κρίνεται, δεν προσμετρείται, δεν αναλώνεται. Κυρίως όμως, δε φέρει καμιά ευθύνη για όσα καταλογίζουμε στο ανάρμοστο της επιούσιας κτηνωδίας.

 

***

 

Ο ένας απέναντι από τον άλλον. Είχαν πολλά να πουν, αλλά κανείς δεν έβρισκε τα λόγια. Γύρω τους ξημέρωνε, νύχτωνε, φυσούσε και χιόνιζε. Γύρω τους ο κόσμος ερχόταν κι έφευγε, μισούσε, αγαπούσε, αδιαφορούσε, κοιτούσε περίεργα και σκουντούσε δεικτικά τον διπλανό του. Γύρω τους πουλιά, φύλλα ξερά, σύννεφα, μόρια σκόνης, μυρωδιές και επιθυμίες. Και στο ενδιάμεσο κενό λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ.

 

***

 

Της μάθαινε να κοιτά όσα αδυνατούσε μέχρι τότε να δει, ν’ αντέχει όσα αγνοούσε σαν θηλιά στο λαιμό της. Της μάθαινε να ηρεμεί όταν όλα γύρω αγρίευαν επικίνδυνα. Κι εκείνη, γεμάτη προτροπές και επιθυμίες επέλεξε τη φυγή. Έκλεισε τα μάτια, άντεξε τον χωρισμό, έπνιξε υποσχέσεις κι αποχώρησε.

 

***

 

Κέρδιζε σχεδόν τα πάντα μ’ ένα χαμόγελο. Έριχνε πίσω τους ώμους, ανασήκωνε λίγο το κεφάλι και τα μάτια της έπαιρναν το χρώμα μια γλυκιάς υπόσχεσης. Δεν είχε άλλα όπλα να προτάξει στις μάχες της, παρά μόνο το χαμόγελο. Και νικούσε κάθε φορά. Ακόμα κι όταν ένιωθε ηττημένη…

 

***

 

Δεν επαγγέλλομαι. Δεν μισθοδοτούμαι. Δεν ανήκω σε θρησκείες και κόμματα. Δεν επιθυμώ όσα οι άλλοι επιθυμούνε. Δεν επικαλούμαι μέλλοντες χρόνους. Δεν περιθάλπω ελπίδες. Δεν παραγνωρίζομαι με την πραγματικότητα. Επιδοτώ με εμπειρία τις στιγμές μου. Λυτρώνομαι από την επιρροή των πολλών. Αρνούμαι να συμπράξω, γιατί αρνούμαι το θράσος της δικαιολογίας. Αρνούμαι…

 

***

 

Η ασφάλεια είναι ον φορτικό και επιπόλαιο. Ταιριάζει σε ανέραστους, φτασμένους ή νεκρούς. Ταιριάζει σε ανθρώπους επικηρυγμένους. Σε όσους γνωρίζουν manuals και φέρνουν βόλτα μέσες-άκρες τη ζωή τους. Η ασφάλεια μάχεται να επιβληθεί κι αντί να θρέφει, καταστρέφει. Λειτουργεί με μπαταρίες και δεν είναι καν αδιάβροχη. Μπάζει από παντού όπως όλες οι κατάρες. Η ασφάλεια είναι ένα ακόμη σόφισμα των ειδικών για να υπάρξεις όπως-όπως σε μια ζωή ανύπαρκτη.

 

[Play list]

 

Yann Tiersen - Comptine d’un autre e’te’ l’ apre’s midi (Amelie)

Sergio Cammariere - Apri la porta

Dionne Warwick - Killing me softly with his song

Ceumar - Dindinha

 

Roy Gerson - If I Had You

Δημήτρης Ζερβουδάκης - Γράμμα σ’ ένα ποιητή

Γιάννης Χαρούλης - Χειμωνανθός

Aretha Franklin - Let it be

 

Nina Simone - Mr. Bojangles

Buena Vista Social Club - Chan Chan

Kayah & Goran Bregovic - Te nie ptak

Chavela Varga - Paloma Negra (Frida)

 

Χρήστος Θηβαίος - Ας χαθείς

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Κάγκελα παντού

Archive - Nothing else

Νίκος Γρηγοριάδης - Sil ver circle

 

Sophie Solomon - Burnt by the sun

Σταμάτης Σπανουδάκης - Καληνύχτα

 

 

Ο Νοέμβρης φέρνει μαζί του τα χρυσάνθεμα. Φέρνει το λιομάζωμα και τη βροχή των Λεοντιδών. Τους διάττοντες αστέρες που σπινθηρίζουν στον βραδινό ουρανό.  Κι αν παίρνει να χειμωνιάζει, μη φοβηθείς. Οι εποχές θα ‘ναι με το μέρος μας αν τις αφήσουμε να μας αγγίξουν απαλά.

 

***

 

Κουρασμένος από τα λόγια των πολλών. Κουρασμένος απ’ την περιπλάνηση στους ίδιους δρόμους, στα ίδια πεζοδρόμια. Απ’ το παραλήρημα μιας χώρας που σου τρώει λίγο-λίγο τη σάρκα κι αφήνει μόνο παρελθόν και λίγο έρωτα για να ξεχνιέσαι. Η μοναξιά είναι το ίδιο απαραίτητη όσο και η αλήθεια.

 

***

 

Άλλοτε πάλι, ακροβατείς πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί. Ελέγχεις τα μέλη και την αναπνοή σου. Πότε χάνεις την ισορροπία και πότε κατορθώνεις να σταθείς ατάραχος και μοναχικός, βαδίζοντας αργά προς τον έναν και μοναδικό προορισμό: τον εαυτό σου.

 

***

 

Αντιδράσεις για τα μικρά και τα μεγάλα μιας ζωής κατά βάθος αθώας. Ή να μην έχεις τίποτα να πεις με κανέναν. Σημασία έχει να μπορείς να στέκεις ψηλά. Πιο ψηλά κάθε φορά κι απ’ όσα θέλουν να σε κρατήσουν κάτω. Στο ύψος της γης, στη σκιά της.

 

***

 

Το μυστικό είναι να κρατάς λίγη αισιοδοξία σ’ ένα μικρό κουτάκι. Να το ανοίγεις που και που και να γεύεσαι τους καρπούς των κόπων σου. Είναι σπουδαία η ανάγκη μας για την κατάκτηση της πιο απάτητης γης.

 

***

 

Οι πόλεις κάθε που χειμωνιάζει παίρνουν ένα ύφος ντροπαλό. Γεμίζουν κρυψώνες για τα πουλιά και τους ανθρώπους. Θέλεις από φόβο, θέλεις από αμηχανία, οι πόλεις περιμένουν τις ανάσες μας για να υπάρξουν. Μέχρι που χειμωνιάζει για τα καλά κι όλα παίρνουν τον δρόμο τους. 

 

[Play list]

 

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Παιδί

Μάνος Χατζιδάκις - Πορνογραφία (χορωδία)

Γιάννα Κατσαγιώργη - Η Παναγία των Πατησίων

Διονύσης Σαββόπουλος - Μυστικό τοπίο

 

New York Rock & Roll Ensemble - Noble Dame
Ματ σε 2 Υφέσεις - Δύσκολες ώρες
Χάρις Αλεξίου - Βυθός
Αρλέτα - Ας ερχόσουν για λίγο

 

Δημήτρης Ζερβουδάκης - Όταν τον δείτε
Κατσιμίχα - Γερνάς και σκοτεινιάζει
Αλκίνοος Ιωαννίδης - Ο δρόμος σου είσαι εσύ

The Sound - I Can't Escape Myself

 

Νατάσσα Μποφίλιου - Πάμε Ξανά

Τρύπες - Καινούρια ζάλη

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πόρτο Ρίκο
Χρήστος Αμανατίδης - Μικρέ θα ‘ρθεις

 

Έλλη Πασπαλά - Ο χορός των άστρων

Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ορυχεία
Σωκράτης Μάλαμας - Νυχτερινό

 

Λιζέττα Καλημέρη - Παραβάτες

Σταύρος Σιόλας, Φωτεινή Βελεσιώτου - Διόδια

 

 

Τα πρωινά είσαι λιγότερο καχύποπτος. Όσο περνάει η μέρα κάτι βαραίνει μέσα σου. Τα μεσημέρια οι πρώτοι κόμποι στο λαιμό. Τα απογεύματα μουδιάσματα στ’ άκρα. Όταν νυχτώνει αποποιείσαι όσα έζησες στο φως της ημέρας. Ψάχνεις να βρεις τη λύση του προβλήματος και διαπιστώνεις λίγο πριν τον ύπνο ότι δεν υπήρξε ποτέ ούτε λύση αλλά ούτε και πρόβλημα.

 

***

Δεν είναι καιρός για χρέη και έντοκα δάνεια. Θα ‘ρθει κάποτε η ώρα ν’ αποπληρωθούν όλα στο ακέραιο. Ακόμα και τα όνειρά μας. Ακόμα κι οι αμαρτίες μας…

 

***

 

Έπειτα, κλείνεις τα μάτια και παριστάνεις τον τυφλό. Έχεις δει πολλά, έλεγες. Ντύνεσαι στα τυφλά, ξεκλειδώνεις στα τυφλά, κατεβαίνεις στους δρόμους στα τυφλά και δε σε νοιάζει αν περνάς με κόκκινο ή αν σωριάζεσαι πάνω σε σώματα άλλων. Φτάνει που δεν βλέπεις, συνεχίζοντας ατάραχος μες στην ασφάλεια του μαύρου σου.

 

*** 

 

Ο κόσμος είναι αθώος. Επιλέγει να δείχνει ένα άλλο πρόσωπο κάθε φορά. Του αρέσει να συγχύζει το βλέμμα, ν’ απασχολεί με γρίφους τη σκέψη. Ανάμεσα απ’ τα χέρια σου λίγη ζεστασιά περιμένει να γίνει χάρισμα μιας κρύας παλάμης.

 

***

 

Να αφήνεις πάντα λίγο χώρο
στον άλλον που βρίσκεται μέσα σου.

 

***

 

Απαγορεύεται. Και προστέθηκε μία ακόμη αποτροπή στη ζωή σου. Άπραγος άλλη μια φορά. Απαγορεύεται λες κι είναι ήδη σα να ‘χεις πεθάνει.

***

 

Είναι επειδή κλείστηκες στον εαυτό σου. Δεν θέλει πολύ. Μια απόφαση, μια κίνηση, ένα βήμα. Στην αρχή μόνος. Μετά ακολουθούν κι άλλοι.

 

***

 

Αν δεν σε σώσει η συντροφιά

το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο…

 

 

[Play list]

 

Dust of time - Waltz by the river

Βούλα Σαββίδη  - Το Μάη λένε πως θα βρέξει

Μάρθα Φριντζήλα - Κλείνει ο τόπος

Tom Baxter - Ugarcane

 

Babybird - Bad old man

Δήμητρα Γαλάνη - Μην πάμε απόψε πουθενά

Φοίβος Δεληβοριάς - Αμφιβολία

Παύλος Παυλίδης - Μόχα

Charlotte Gainsbourg - L’ un part l’ autre reste

Devics - Alone with you

Σταύρος Ξαρχάκος - Τ’ οργανάκι της οδού Φρύνης

Ορφέας Περίδης - Μάϊος

 

Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Ροζ γραβάτα

Bombay Bicycle Club - You Already Know

Cheap - Day Return

Benny Goodman - If I had you

 

Simon & Garfunkel - The Sound Of Silence

Lamb - Heaven

Richie Havens - Follow

Sergio Cammariere - Apri la porta

 

***

 

Δεν ξέρει ο άνθρωπος κι ίσως ποτέ να μη μάθει. Όσο για τον παράδεισο, ούτε λόγος. Ο δρόμος που οδηγεί σ’ αυτόν μάλλον περνάει από την κόλαση. Την κόλαση του εαυτού σου, του άλλου, του αγνώστου που ζητάς να κατακτήσεις. Δεν ξέρει ο άνθρωπος. Κι αν ποτέ μάθει, χαλάλι του…

 

***

 

Ποιοι είναι οι άνθρωποί μας; Ποιους περιμένουμε και ποιους αφήνουμε πίσω για πάντα; Οι άνθρωποί μας κατοικούν σε άλλες διαστάσεις κι άλλοτε βρίσκονται τόσο κοντά που βραχυκυκλώνουν τις αισθήσεις. Κι αν η κόλασή μας είναι οι άλλοι, θα μάθουμε ν’ αγαπάμε την κόλαση ως εαυτόν. Ξεπληρώνοντας κάθε προφητεία.

 

***

 

Μη με ρωτάς. Τίποτα δεν έχω να πω. Μόνο ένα σ’ αγαπώ κι αυτό φθαρμένο από τον χρόνο. Δέξου το και μη ρωτάς πως και γιατί.

***

Πάντα να περισσεύεις. Να χωράς παντού, σ’ όλες τις τρύπες και σ’ όλα τα μεγέθη. Large δεν θα γίνεις, όσο κι αν προσπαθήσεις. Είναι δύσκολο το παιχνίδι της αθωότητας. Μάζεψε τα άκρα σου, ρούφηξε την κοιλιά σου. Δυο-τρεις σκέψεις θα μείνουν μόνο κι αυτές άηχες κι ελάχιστες σαν το περίσσευμα του εαυτού σου.

 

***

Οι περιοχές των σφαλμάτων μας - τόπος καταγωγής μας: Χανιά, Κομοτηνή, Λαύριο, Βόλος, Ελασσόνα… Σα να λέμε λάθος στροφή, μοιρασμένος πόνος, μοναξιές κι επιθυμίες. Τί τα θες τα όνειρα τέτοια εποχή; Δεν έμαθες ακόμα τί σημαίνει φθορά; Ούτε ένα σαράκι δεν τρύπησε ακόμα την καρδιά σου;

***

Πρώτα απ’ όλα το καθήκον: αναπνοές, αγγίγματα, δυο-τρεις καλές αναμνήσεις για την δύσκολη ώρα. Δεν είναι πολλά όσα αξίζουν τον κόπο. Επιλέγεις τα πιο συνταρακτικά και θητεύεις στα πάθη σου. Να’ χεις καβάτζες όταν γκριζάρει ο καιρός. Όταν φτάνεις στο τέλος της διαδρομής. Στο νου σου μόνο το καθήκον.

***

Ανάμεσά μας ένας κόσμος εύθραυστος. Δεν θ’ αντέξει για πολύ. Εναποθέτει σ’ άλλες ζωές τις ελπίδες του. Δεν τολμά. Πώς νομίζεις θα χαθεί κάποτε ο πολιτισμός;

***

Όπου κι αν χτίσεις το παλάτι σου, το πάτωμα θα ‘χει πάντα την ψύχρα της απόστασης. Εκείνο το σημείο που θ’ απέχει πάντα ένα-ενάμισι μέτρο απ’ την καρδιά σου, για να σου θυμίζει τον δρόμο που πρέπει κάθε φορά να διανύσεις.

 

[Play list]

 

Τάνια Τσανακλίδου - Παράδεισος
Ανδριάνα Μπάμπαλη - Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου
Dulce Pontes - Por esse mar
Debussy - Nocturne

 

Yann Tiersen - La Piece Vide
Νένα Βενετσάνου - Θέλω να μου μιλήσεις
Νίκος Κυπουργός - Λόγια Κεντημένα
Antony & The Johnsons - Frankenstein

 

Coldplay - Trouble
Χρήστος Θηβαίος - Άβατο
Νατάσσα Μποφίλιου - Εγώ Μεγάλωνα για ‘σενα
Δήμητρα Γαλάνη - Μια ζωή

 

Μάνος Χατζιδάκις - Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
Giovanni Mirabassi - J’ ai Pas Le Temps D’ avoir Trente Ans
Νίκος Κυπουργός - Η Μυστική Είσοδος
Ελευθερία Αρβανιτάκη - Στο μαγγανοπήγαδο

 

Caetano Veloso - Sonhos
Αλκίνοος Ιωαννίδης - Ησυχία
Μανώλης Φάμελος - Είσαι ένα λουλούδι
Buenavista social club & Charlie Musselwhite - Chan Chan

 

Rachel Portman - Grey Gardens (Suite)
Σταμάτης Κραουνάκης - Τρεις άγγελοι
Μάνος Λοϊζος - Μη με ρωτάς

Διονύσης Σαββόπουλος - Μπάλλος

***